Wat kan het Ikigai model voor jou betekenen?

Het werk vinden dat bij je past: een immens interessant onderwerp omdat het levensbepalend is en het je een leuker én aantrekkelijker mens maakt. Je zult ongeveer net zoveel tijd doorbrengen met het werk dat je doet als slapend met je ogen dicht.

Kies daarom je werk bewust en zorgvuldig en ga op zoektocht. Weet en accepteer dat die zoektocht even duurt, geef jezelf de tijd en heb geduld. Het komt, als je nieuwsgierig en experimenterend blijft zoeken en niet denkt: ‘Ach, it pays the bills, ik zing het wel uit tot mijn pensioen’.

Laat ik een paar dingen noemen die – volgens mij – belangrijk zijn om te weten terwijl je met je zoektocht bezig bent. Laten we even korte metten maken met een paar illusies of denkbeelden die misschien in je hoofd rondzweven.

• Je hebt niet één passie of missie die in steen staat. Je hebt meerdere passies en missies die wel of niet ontwikkeld zijn en weer kunnen veranderen. Het leven is altijd in verandering, dus ook jij.

• De goede volgorde voor het werk vinden dat bij je past: eerst kijken naar wat vanzelf gaat en wat je écht en intrinsiek interesseert (waar je van houdt) en dan pas zoeken naar een manier om daar geld mee te verdienen, niet andersom.

• Wat je ook gaat doen qua werk en hoe goed het ook bij jou past, het zal niet elke dag alleen maar leuk zijn. De droombaan die jou constant van geluk voorziet is een illusie. Een opluchting?

Ok, als je je hierin kunt vinden dan kan de zoektocht verder gaan. Terwijl je op zoek bent zul je de volgende dingen eventueel tegenkomen: je komt erachter dat iets het nét niet is of je voelt een leegte omdat je geen verschil maakt. Blijf doorzoeken net zolang tot je bij jouw ‘Ikigai' bent.

‘Ikigai' betekent het volgende:

Je doet waar je van houdt
waar je goed in bent
wat de wereld nodig heeft
waar je voor betaald wordt
én waar je uiteindelijk van kunt leven.

Begin bij houden van

Mijn advies: begin bij de bovenste gele cirkel van het Ikigai model: ‘waar je van houdt'. Ik denk dat ‘wat de wereld nodig heeft’ ook een begin kan zijn. Dit zie je bijvoorbeeld bij Greta Thunberg. Dat wat de wereld nodig heeft is voor haar zó belangrijk dat ze het niet kan negeren en ermee aan de slag moet. Ik ben blij dat er dat soort mensen zijn.

Als je het mij zou vragen dan is ‘houden van' wat mij betreft het beste beginpunt. Het is dat wat vanzelf ontstaat op een vrije dag. Het is dat wat je opvalt en fascineert, elke dag weer. Dit kan een handeling of interesse zijn. Je kunt bijvoorbeeld – zoals ik in 2013 – extreem veel houden van het onderwerp persoonlijke groei en het vervolgens combineren met iets wat je altijd al interessant vond: bloggen. Maar het ‘houden van’ kan dus ook een handeling zijn zoals ‘tekenen' bijvoorbeeld.

Om van ‘het houden van' een passie te maken moet je volgens het Ikigai model ook ‘ergens goed in zijn'. Toen ik in 2013 begon met bloggen werkte ik automatisch ook aan het beter worden. In het begin was ik een vrij slechte blogger, maar ‘het houden van' zorgde ervoor dat ik het werk bleef doen dat nodig was om beter te worden. Elke dag zitten en schrijven, zonder afleidingen.

Zo goed dat anderen je niet meer kunnen wegdenken

Hoe langer je werkt aan het ‘beter worden', hoe dichter je bij het belangrijkste thema uit het boek ‘So good they can’t ignore you' van Cal Newport komt: ergens zo goed in worden dat anderen je niet meer kunnen wegdenken. Als je dit hebt bereikt word je automatisch genoemd als anderen het hebben over [vul hier jouw expertise in].

Met deze discipline (die vanzelf gaat als je ergens van houdt – geloof mij) kom je uiteindelijk uit bij ‘dat waar je voor betaald wordt'. Je bent een expert binnen een bepaalde niche geworden. Het voorbeeld dat ik hier schets is je passie laten samenkomen met een professie, maar er is nog een andere weg. De andere weg is je passie laten samenkomen met een missie en dus met ‘dat wat de wereld nodig heeft'.

De missie-weg betekent in het begin vaak minder geld, maar wel betekenis en voldoening. De professie-weg betekent in het begin vaak minder betekenis en voldoening, maar wel geld.

Nog even over die missie: ‘dat wat de wereld nodig heeft'. In mijn optiek was ik in 2013 met bloggen al iets aan het doen wat de wereld nodig had. Ik probeerde mensen te helpen met persoonlijke groei en later ook minimalisme. Voor mij was dit op lange termijn qua voldoening niet genoeg. De afgelopen jaren is duurzaamheid een belangrijke pijler geworden op growthinkers. Persoonlijke groei en minimalisme alleen voelde voor mij als onderwerpen die goed waren voor anderen, maar ik wilde ook iets betekenen voor de aarde.

De pijler duurzaamheid was een betekenisvolle aanvulling en is hét bewijs dat je passies niet in steen staan.

Wat heeft de wereld nodig volgens jou nodig? Een goede vraag om jezelf te stellen. Schrijf het eens op.

Waar je voor betaald wordt

Dan de onderste blauwe cirkel van het Ikigai model: ‘waar je voor betaald wordt'. Dit kwam bij mij als laatste en is iets waar ik lang naartoe heb gewerkt en naar heb verlangd: kunnen leven van mijn ‘Ikigai'.

Verdiende ik meteen geld met dat wat ik deed? Hell no. In het begin niets tot heel weinig. Ik wist dat ik de negatieve opmerkingen op feestjes en verjaardagen van me af moest laten glijden: ‘En verdient dat nou ook een beetje zo'n blog?‘. Ik moest gewoon doorgaan en er aandacht en energie in blijven steken, ook op mindere dagen als de onzekerheid zou toeslaan. Op de dagen dat ik dacht: ‘Ik kan beter gewoon op kantoor gaan zitten, dit wordt toch niks'.

Als je ergens aan begint is het belangrijk dat je de lange termijn voor ogen hebt. Ik wist dat ik een lezerspubliek op moest bouwen. Mensen die mijn artikelen zouden gaan lezen en volgen. Ik wist dat het tijd en energie ging kosten maar ik had er alles voor over. Als ik zou blijven bloggen dan zou daar eventueel een boek uit kunnen ontstaan. Uit dat boek zouden meer lezingen kunnen ontstaan en ik wist ook: hoe meer kwalitatieve volgers, hoe meer bedrijven die geïnteresseerd zijn om samen te werken.

Om uiteindelijk bij de blauwe cirkel uit te komen moest ik opofferingen doen. Ik moest een tijd werk doen waar ik niet van hield maar wel goed in was. Werk dat de wereld voor mijn gevoel minder nodig had. Ik moest mijn vaste lasten omlaag brengen en kleiner gaan wonen om meer tijd te hebben voor het compleet maken van de ‘Ikigai'.

Ook jij kunt je ‘Ikigai' compleet maken. Geef het de tijd, dans met het oncomfortabele en neem nooit genoegen met minder. Damn, dat ik dat laatste ooit zou zeggen.